Al is in Kaatsheuvel dan wel veel monumentaals verdwenen, toch zijn er vaak nog kleine elementen over die herinneren aan de rijke historie van ons kerkdorp. Kleine monumentale elementen waar je misschien dagelijks wel voorbij loopt of fietst en in al die jaren nog nooit hebt opgemerkt, maar wel een stukje van de Kaatsheuvelse historie vertellen. De komende weken zullen we in De Duinkoerier aandacht besteden aan deze kleine historische elementen. Vandaag is dat Thérèse van Lisieux.
De Heilige Thérèse van Lisieux, 1873-1897, wordt omschreven als een mystica, karmelietes en kerklerares en werd in de volksmond de Heilige Theresia genoemd. Een beeld van haar treffen we aan boven de ingang van de voormalige Theresiaschool in de Gasthuisstraat op nummer 9. Het schoolgebouw sloot op 22 juli 2021 haar deuren en biedt vanaf eind maart 2022 opvang aan Oekraïense vluchtelingen. De voormalige Theresiaschool is echter niet de enige plaats in Kaatsheuvel waar we haar afbeelding aantreffen.
Wie door de Van Haestrechtstraat komt ziet bij het hoekpand op nummer 1, met de toepasselijke naam ‘t Hoekske, gebouwd in 1946/1947 door de bekende Kaatsheuvelse gewelvenbouwer Harrie van Heesch, een nis met daarin ook een beeld van de Heilige Theresia van Lisieux. Het beeldje werd er bijna 50 jaar geleden geplaatst door de echtgenote van de toenmalige bewoner, Louis van Heesch, toen een eerder geplaatst Mariabeeldje uit de nis was gestolen. Maar wie was de heilige Thérèsia van Lisieux? Ze werd op 2 januari 1873 als Thérèse Martin geboren in de Normandische plaats Alençon. Op 10-jarige leeftijd werd ze ernstig ziek. Daarop bad ze langdurig. Tot op 13 mei het Mariabeeld boven haar ziekbed, Maria op een wolk, naar haar glimlachte, waarna ze volledig genas. Op zeer jonge leeftijd verlangde ze al naar het kloosterleven. Als veertienjarig meisje maakte ze zich twee jaar ouder, daar ze wist dat ze anders nog te jong zou zijn om in te treden. Zo meldde ze zich bij het klooster. Maar ze werd doorzien en teruggestuurd. Eind 1887 ondernam ze een bedevaart naar Rome. Na terugkomst besloot ze in te treden bij de Orde van de Ongeschoeide Karmelietessen in Lisieux. Via de bisschop en moeder-overste wendde ze zich meteen maar tot de paus. En deze gaf haar toestemming om nog op haar 15e aan het kloosterleven te beginnen bij de Karmelietessen te Lisieux (Frankrijk). In 1890 deed ze haar professie. En op haar 21e werd ze al gekozen tot novicenmeesteres, een verantwoordelijke functie, want zij moest de nieuwelingen in het kloosterleven inwijden.
Ze was haar tijd ver vooruit. Ze wilde Hebreeuws leren, want dat was immers de taal die Jezus zelf gesproken had. Op die manier zou ze ’Hem’ nog beter leren kennen en nog meer kunnen beminnen. Ze leefde in haar gebed intens mee met de missionarissen in verre landen. Maar ze was ook modern door het feit dat ze herhaaldelijk werd overvallen door inktzwarte geloofstwijfels. Op verzoek van haar zus, die op dat moment overste was, begon zij in 1895 met het schrijven van haar levensverhaal. Deze autobiografie, waarin ze verhaalde hoe de liefde haar roeping werd en de weg naar haar spiritualiteit vormde sloeg zo aan dat haar werk in meer dan veertig talen werd vertaald. Op 30 september 1897 overleed ze aan tuberculose. Ze was toen pas 24 jaar oud. In het begin van de vorige eeuw breidde haar verering zich razend snel uit over heel de Katholieke wereld. In 1923 werd zij zalig verklaard en in 1925 volgde de heiligverklaring. In 1927 werd ze patrones van de missionarissen en het missiewerk. Kerken werden aan haar gewijd en op talloze plaatsen verscheen haar beeld. Het is dan ook niet verwonderlijk dat in 1927 in Kaatsheuvel de school naar haar werd vernoemd.
De Heilige Theresia wordt afgebeeld als karmelietes met een crucifix versierd met rozen in haar hand, vanwege haar bekende uitspraak: ’Ik wil het rozen (=zegeningen) laten regenen op aarde’. Ook het beeld aan de Van Haestrechtstraat 1 laat een krans van rozen zien bij haar borst waar ze een crucifix tegenaan houdt. Aan de linkerkant zien we een rozenkrans langs haar mantel afhangen. Het schitterende beeldje staat op een gemetselde sokkel in een nis naast de voordeur. Het is een waar pronkstuk.
Hopelijk dat u voortaan op uw wandeling of fietstocht aandacht besteed aan de kleine historische elementen die het verhaal van ons kerkdorp Kaatsheuvel levendig houden. Ze zijn in ieder geval de moeite waard om te bewaren. Iets waar heemkundekring De Ketsheuvel zich voor inzet. Word ook lid en meldt u aan via www.deketsheuvel.nl.
Kees Grootswagers, lid heemkundekring De Ketsheuvel