Op Oudejaarsdag stond ik in de file. Voor de milieustraat. Wat doen al die mensen hier? Tja, hetzelfde als ik natuurlijk: nog even opruimen. Met een schone lei, of beter nog: met een schone kamer, zolder, garage of schuurtje het nieuwe jaar in. En elk jaar staan we er weer… Als ik nou eens wat minder spullen zou verzamelen, en de voordeur dicht zou houden voor van alles wat er aan zooi binnenkomt…

Spullen, die we later troep gaan noemen, zijn niet het enige die binnenkomen in een jaar tijd. Er komt veel meer binnen. In ons hoofd, in ons hart, onder onze huid. We gaan hopelijk veel leuke dingen meemaken en mooie mensen ontmoeten. Misschien komen er wel hele nieuwe uitdagingen op je pad, of een verrassende wending in je werk of je leven.

Maar niet alles ervaren we positief. En niet zozeer omdat er ook nare dingen gebeuren. Het is vooral de manier waarop mensen ermee omgaan die onder je huid kan kruipen. Het gezeur, het geklaag, de ‘schandalige’ dingen waarover je leest in de media, het vitten op elkaar op sociale media rondom allerlei kwesties. En er zijn mensen die altijd het negatieve lijken te verwachten: ‘Dat gaat vast niet lukken, let maar op mijn woorden, ze zullen het wel niks vinden’; dat soort opmerkingen.

Je kunt niet voorkomen dat je die negativiteit hoort en ziet. Je kunt mensen niet altijd mijden, zeker niet als het familieleden of collega’s zijn, waar je gewoon mee om hebt te (leren) gaan. En het nieuws is ook gewoon het nieuws; daar valt niets aan te veranderen. Maar je kunt er wel voor kiezen om het wel of niet binnen te laten komen. Herken je het ook, hoeveel energie je kwijt kan zijn, als je iets negatiefs laat binnenkomen en je erover opwindt? En wat levert het je op, behalve dat je er doodmoe of moedeloos van wordt?

Het slurpt energie uit ons weg: alle negatieve oordelen, de roddels over anderen, alles en iedereen in een kwaad daglicht stellen en doemdenken. Het kan vat op je krijgen. Je kunt het zelf ook gaan doen en erin gaan geloven. Het is een belasting voor je ziel. Natuurlijk, als er iets ergs gebeurt, moet je je ogen er niet voor sluiten. Sterker nog: er is meer dan ooit behoefte aan gerechtigheid. Maar dat kan ook vanuit een positieve insteek. Dus wil ik dit jaar minder artikelen lezen die vertellen wat een ‘schande!’ het is wat er gebeurt. En minder praatprogramma’s kijken en columns lezen waarin mensen voortdurend negatief bejegend worden. Meer mijn ene oor in en mijn andere oor uit laten gaan. En weer meer leren denken in mogelijkheden in plaats van beperkingen. Zo hou je het ‘huis’ van je ziel schoon. Dat is hard werken, en ook ik zal het ongetwijfeld een keer laten versloffen, maar het is de moeite waard.

Het kan anders. ‘We zijn verslaafd aan ruzie, maar we snakken naar begrip’ zei iemand. Begrip begint bij verwondering, over hoe iemand anders is, anders denkt, andere dingen mooi vindt en waardevol. En dan kun je gaan geloven in iemands goede intentie – de meeste mensen deugen! Dan kun je kijken wat iemand doet en zegt en eventueel vragen stellen.

En weet je wat het mooie is: als je je verwondert, als je kijkt naar het goede, dan zul je zien dat er veel meer is van dat goede. Als je negatief denkt en kijkt focus je je op één ding of één iemand of één uitspraak of één daad. Als je positief denkt kijk je breder, moet je soms even zoeken, maar zul je zien dat er zoveel meer is om je over te verwonderen, dankbaar voor te zijn, én om te geloven dat het best goed kan komen. Ook met jou, want jij bent ook oké!

Dominee Otto Grevink is predikant voor Kaatsheuvel en de Efteling, Sprang-Capelle en Waspik vanuit De Brug, en pionier bij Zin op School in Waalwijk. Reacties zijn welkom op ottogrevink@gmail.com.