We zijn er weer, in Loon op Zand.
Een van de mooiste dorpen van Nederland.
Met mijn pietermannen
werd ik weer begroet door ons Hanne.
Ons burgermoeder, parmantig en welbespraakt zoals altijd,
had weer alle aandacht aan ons gewijd.
Een knipoog van haar deed mij zelfs blozen als in mijn jonge jaren.
Ik kreeg het er warm van onder mijn lange haren.
Hanne en ik,
we hebben een klik.
Maar nu ter zake: De Wetering.
Ik vroeg Hanne: ”wanneer start nu onderhand de verbetering.
Ieder jaar zeg je dat het binnenkort gaat gebeuren.
Hoe lang moet Loon daar nog om zeuren.”
Nu begon Hanne te blozen en wist even niets te melden.
En dat overkomt haar toch maar zelden.
”We hebben een stichting opgericht”, stamelde ze wat verlegen.
Nou nou, dat zal de zaak dan eindelijk doen bewegen.
Een intentieverklaring is immers niets meer dan een stuk papier.
Het lukte de WPG, de vrienden van…, en Do niet om goed samen te werken met Het Klavier.
En nu is de presentatie van het nieuwe plan ook weer uitgesteld.
Waarom? Wordt dat ook nog verteld?
Wat is er nou daadwerkelijk het afgelopen jaar gepresteerd?
Waarom gaat het al 7 jaar zo verkeerd?
En duurt het allemaal zo lang.
Wie heeft, of hebben daarbij belang…?
We zijn na 7 jaar weer terug bij het begin.
Zo doorgaan, heeft dat nog wel zin?
WILLEN is dat ook KUNNEN? Vraag jij je dat wel eens af?
Mijn advies: ga met gezwinde draf,
naar Tilburg en ga eens informeren
hoe zij dat daar presteren.
Daar stampen ze het ene na het andere project uit de grond.
En ze blijven financieel gezond.
Beste Hanne, volgend jaar om deze tijd
Hoop ik dat je me met beter nieuws verblijd.
De Loonse mensen hebben maar een verlangen
Dat ze eindelijk ook eens wat slingers op kunnen hangen.
Sinterklaas,
Pietjan, Pietwim, Pietton