Behalve misschien Midas Dekkers is de gemiddelde mens er wel van overtuigd dat sporten gezond is. Sommige kommaneukers menen ‘dat de gemiddelde mens een x-aantal keren in zijn leven ademhaalt en dat je door te sporten (hijgen) dus juist kòrter gaat leven’, maar dat soort complottheoretici laten we gewoon links liggen. Dames en heren, sporten is wèl gezond.
In de (zogenaamde) cultuurfabriek – kijk, dát is nou een hersenspinsel – organiseerde de gemeente (onder aanvoering van Ton van Oirschot en Dimphie Meij) donderdag een gezondheids/sportcafé. Er werden een stuk of honderd uitnodigingen aan sport-aanbieders verstuurd, één kwart daarvan kwam erop af. Frank Lambregts was de gespreksleider.
Popcorn
Enkele sprekers waren uitgenodigd, waaronder wethouder Piena. “Landelijk worden er miljarden besteed aan de gevolgen van obesitas en Parkinson. En dat terwijl sporten juist in die gevallen heel goed werk doet”, zei hij. En ja, da’s stukken beter dan een afslankpilletje kopen, sporten is namelijk ook erg goed als het om de mentale kant van de zaak gaat. Geld lost werkelijk lang niet alles op. Henk van de Pas (pseudoniem voor Ton Biemans) kwam in rijmvorm vertellen hoe gezond alleen al wandelen is. Hij was voorzitter van wandelvereniging LML, Lopen met Liefde. War tijdens een wandeling met de club de een zich tegoed deed aan bitterballen en wijn nam de ander genoegen met water en wat rauwkost. Stukken gezonder natuurlijk. Irene Walk kwam vooral zichzelf promoten als adviseur voor verenigingen om, bijvoorbeeld, gezondere snacks aan te bieden in hun kantines. “Neem popcorn in plaats van chips”, zei ze.
Dwarslaesie
Piet Hermans rolde zich als laatste op het podium. “Ik was gek van wielrennen, maar na een valpartij toen ik 21 was brak ik mijn voet en werd geopereerd. Toen iemand daar kort daarna op mijn voet ging staan ging er van alles mis en tijdens de operatie die daarop volgde ook: Ik hield er een dwarslaesie aan over. Via het rolstoelbasketbal belandde ik in het rolstoeltennis (tennis was toen nog een kaksport …) maar ik bleek er aanleg voor te hebben. Tal van mensen, waaronder tandarts Jan Zwartjens, ondersteunden me in financiële zin, want het kostte klauwen met geld. Uiteindelijk bereikte ik de achtste plaats op de wereldranglijst en won verschillende grandslams. Een blessure noopte om over te stappen naar het handbiken.” Maar daarmee beklom hij even vrolijk ook drie keer de Mont Ventoux, binnen één week. “Terwijl armen een stuk minder sterk zijn dan benen. Maar dat alles dankzij het thuisfront hoor, zonder hen kun je niks”, aldus de sportfanaat.
Eenieder deed ermee wat hem/haar/het het beste leek. Leergeld stond er ook met een stand, want ook binnen clubs is bekend of er kinderen zijn die het met minder moeten doen. Informatief avondje, maar niet zo echt veel nieuws.
evr