Loopt daar een stel met een tas vol meloenen. Gekocht bij een kraam pal aan het begin van die slopende route tussen honderden kramen, duizenden mensen, tientallen scootmobielen en tig rollators. Waarom doe je dat? Zij: “Omdat zijn vriendin op dat lumineuze idee kwam.” En hij mag ze sjouwen? “Ik heb hem al vier keer aangeboden om ze te dragen hoor, maar dat hoeft van hem niet.” Dikke pret dus.

Jazeker, het was donderdag weer ‘stapelen’ in Den Hout, het dorp dat plots in omvang zowat 18 keer meer mensen telde dan normaal, want vorig jaar togen 18.000 mensen naar de Jaarmarkt en dit jaar zal dat zeker niet minder zijn geweest. Zo moeten plaatsjes als Domburg zich een half jaar lang voelen.

Dauwtrappen

Traditiegetrouw begon de 41-ste editie met het dauwrennen, waar 835 mensen aan deelnamen, inclusief harmonie Caecilia uit Made, die te voet en al musicerend (dauwtrappen hè) naar Den Hout (en terug) kwamen. En dauw hing er dus echt, veel sfeervoller kon niet. Bij aankomst natuurlijk koffie en worstenbrood voor de lopers en op het centrale plein leek het rond een uur of acht al of het hele feest al begonnen was, zo druk.

Poppen

En ze kwamen van heel ver hè, moesten ook een heel eind lopen voor ze op de ‘plaats-delict’ waren aangekomen, want parkeren moest je zowat in de Contreie, geregeld door de scouts van het Waterkruis. “Er zijn mensen die elk weekend dit soort braderieën aflopen”, aldus een ingewijde. “Dat je dat doet bij antiek- of rommelmarkten snap ik nog wel, daar probeer je iets op de kop te tikken voor ‘Tussen kunst & kitch’, maar om hier langs kramen met pluchen poppen, kleding en horloges te lopen begrijp ik niet.” Het Zoldertejater bemande de toiletten. Dick Hesling: “Als je hier staat denk je onwillekeurig: Dat het allemaal bestáát.”

Acts

En inderdaad, wie het waagde een rondje tegen de stroom in te lopen keek z’n ogen uit aan de types die er rond schuifelden. Want lopen kun je dat niet meer noemen, het is voetje voor voetje. Hier en daar was op natte plekken stro gestrooid maar ruiken deed je dat niet. Wat je wel rook was hamburger, ui, friet, worstenbrood en nog veel meer voor de lekkere trek. Oh ja, en bier natuurlijk, dat door het lekkere zonnetje al heel vroeg op tafel stond.

Onderweg kon je de allerleukste theateracts of stunts met een BMX tegenkomen. De rij wachtenden voor een glittertattoo was immens. Twee gigantische giraffen, een poppenkast, een klimwand, hardrock bartender en veel bands zorgden ervoor dat niemand zich hoefde te vervelen, zeker ook niet op het Kidsplein.

Millennials

De muziek werd in de ochtend verzorgd door vooral Houtse muzikanten, zoals ‘Talent on the hill’, Bonuz, The B-Tones en het Houts Orkest, waaronder ook de slagwerkgroep valt. Langzaam werd het wat ‘heftiger’ en ’s avonds stonden de feestbands op het podium, zoals Legends, Metzzo en Jazzline. De kramen waren opgeruimd en het draaide enkele nog om het bier, dat in grote kannen de bars verliet. Aan ‘interviews’ heb je dan niet zo veel meer natuurlijk. “Wij zijn millennials en daarom kunnen wij dit meezingen”, blèrde een dame desgevraagd toen er een nummer werd gespeeld waar menig 50-plusser nog nooit van had gehoord. Goed zo mevrouw, bedankt weer hè.

Zonovergoten dus, terwijl de ‘voorspellingen’ begin van de week helemaal niet zo rooskleurig waren. Het enige wat je daarvan kunt zeggen is dit: Dat verdienen ze daar in Den Hout.

evr

AA-commissie

Natuurlijk stond half Den Hout weer te vrijwilligen, dat kunnen ze daar als geen ander. Eten doen ze in de Brink, ’s avonds is er een pint in ’t Klosterke. De hele programmering is in handen van de AA-commissie (nee, geen anonieme alcoholisten, wel activiteiten en artiesten), onder leiding van Richard van Geest. Hij krijgt daarbij hulp van Marieke Kuijpers, Erald Plasman en stagiair Jan Vermeulen. “We beginnen in oktober. Veel acts en bands zoeken we op via Youtube, maar we hebben ook onze vaste contacten met een aantal boekingsbureaus natuurlijk. We proberen het programma zo breed mogelijk te maken, zodat er voor iedereen wel iets tussen zit. Met de bands waren we overigens pas in maart rond”, aldus Van Geest. “We krijgen van de organisatie een budget natuurlijk en we gaan op enkele plekken zelf kijken, zoals naar het straattheaterfestival in Vlissingen. Zien we daar iets leuks dan proberen we die meteen vast te leggen.” Op dat moment gaat de telefoon. “Henk Dissel is ziek, maar zijn bureau gaat meteen op zoek naar een vervanger. Dat gebeurt niet vaak. Eén keer was dat, met nota bene Snollebollekes. Daar heb je natuurlijk geen soortgelijke vervanger voor.”

Foto. Richard van Geest: ‘Zo breed mogelijk.’