“Ooit zetten ze me in een kamer met drie boeken. Zo, ga jij die maar eens restaureren”, lacht ze. “Ik wist van niks, maar er moest geld verdiend worden hè. Het vak heb ik ècht geleerd van zuster Véronique van Zanten, die zelf haar opleiding tot boekbindster en boekrestauratrice in de Sinte Cecilia-abdij in Solesmes had gekregen. Zij was gevlucht voor de Duitsers en naar ons klooster in Frankrijk gebracht. Haar hele familie werd in Duitsland vermoord. Toen ze naar ons terug kwam heeft zij het mij geleerd.”

Het balletje rond die onderscheiding ging aan het rollen toen in 2015 het Utrechts Psalter, een 9de eeuws manuscript en een absoluut meesterwerk uit de Reimse School, aan de werelderfgoedlijst van de Unesco werd toegevoegd. Het verluchte handschrift met 150 psalmen, zestien cantica en 166 eerder surrealistische tekeningen werd in 1977 door zuster Lucie gerestaureerd. Jan de Ridder en Berna Mekenkamp zwengelden die onderscheiding aan. Het psalter is ondertussen ook online te bewonderen (www.utrechtspsalter.nl). “Ik denk dat ik dankzij mijn goede middelbare school in Bloemendaal ook zowat de enige restaurator was die kon lezen wát er in die boeken stond en soms kon ik de opdrachtgevers ook op fouten wijzen als er een tekst moest worden aangepast of bijgewerkt. Ik heb vooral veel werk gedaan voor de conservators van universiteitsbibliotheken van Leiden en Nijmegen en er een heleboel vrienden aan over gehouden.”

Wie meer wil weten over de technieken (leer kwam bijvoorbeeld van dieren van de eigen boerderij) moet haar naam maar eens googelen, want Lucie was aan de beurt om door Cees Hanken te worden behandeld. Nog snel even op de foto, toen was het boren geblazen. Daarna kon Witte Donderdag beginnen.

evr